Godło Polski

Zajęcia z pedagogiem szkolnym
20.03.2020

26.05.2020

Drogie Mamy…

14.05.2020

Akcja dla szczęścia.

07.05.2020

Jak chwalić?

29.04.2020

Pomoc w czasie pandemii

22.04.2020

Dzień Ziemi

17.04.2020

Międzynarodowy dzień …

02.04.2020

Od kilku lat kwiecień to Światowy Miesiąc Wiedzy na Temat Autyzmu, a dniem szczególnym jest 2 dzień kwietnia – Światowy Dzień Wiedzy na Temat Autyzmu.

W tym roku obchody tego wydarzenia przenoszą się do Internetu. Nie będzie pikników, spotkań w szkołach, prelekcji i wykładów.

Nasza placówka również łączy się z osobami z autyzmem.

01.04.2020

Jak rozmawiać o koronawirusie z przedszkolakami?

Jak rozmawiać z dziećmi koronawirusie?

Jak rozmawiać o koronawirusie z nastolatkiem?

27.03.2020

Szanowni Rodzice i Opiekunowie, wychowywanie dzieci to ciągłe sprawdzanie swoich granic: odporności, cierpliwości, wytrwałości. Jest
jednak taka rzecz, przez którą nawet najlepsze zawodniczki i zawodnicy kapitulują. I to każdego dnia. Kłótnie między rodzeństwem!
W domu, w którym jest więcej niż jedno dziecko, kłótnie to codzienność. Spędzanie długich godzin lub, tak jak w obecnym czasie, całych dni z drugą osobą, dzielenie z nią przestrzeni, a nawet i rodziców, daje wiele okazji do frustracji. Do tego dochodzi jeszcze lęk przed niezrozumiałą rzeczywistością. Im mniejsza różnica wieku, tym więcej okazji do sprzeczek. Rywalizacja nie ma końca, a rodzice czują się bezradni. Może nie umiemy wychować swoich dzieci? Kiedy interweniować? Wtrącać się w dziecięce konflikty? Dlaczego nasze dzieci bezustannie się kłócą i biją?
Jednak prawda jest taka, że jest to bardzo cenny element zdobywania doświadczeń. Kłótnie bywają dobre i powinno być na nich miejsce w życiu dziecka. Kłótnie rodzeństwa to wspaniała okazja do tego, by dzieci przećwiczyły umiejętności ważne i potrzebne w życiu społecznym. Konflikty między rodzeństwem czy rówieśnikami uczą negocjacji, zdrowej rywalizacji, kształtują kompetencje językowe i zdolności konwersacji, sprzyjają osiąganiu kompromisów i uczą dogadywania się oraz rozwiązywania problemów. Jednak jak reagować na dziecięce awantury, by nie zepsuć więzi między braćmi i siostrami? Zapraszamy
do przeczytania fragmentu bloga, w którym pani Jola opisuje swoje doświadczenia w najnowszym sporcie ekstremalnym, jakim jest duża rodzina
https://www.projekt-rodzina.pl/rodzenstwo-czy-oni-musza-sie-tak-klocic/?fbclid=IwAR1sxjcXgYlePDZjtmNHihyMwzmt42s_lHNKtm9b6SiJ45I3Vqc06kjlU

Pedagodzy szkolni

20.03.2020

Jak motywować dziecko do nauki?

Szanowni Państwo, społeczna kwarantanna jest czasem trudnym i wymaga przeorganizowania swojego życia. Dla Państwa dzieci oznacza to, że muszą sami motywować się do nauki, organizować czas pracy i wypoczynku. Bez wsparcia i przykładu osób dorosłych może to im sprawiać trudność.  Brak mobilizacji w tej sytuacji może się wiązać z konsekwencjami w postaci zaległości w realizowanych tematach lekcyjnych, zaburzeniem aktywności dobowej i trudnością w powrocie do tempa nauki i obowiązków szkolnych.

W załącznikach udostępniamy Państwu linki z propozycjami jak radzić sobie w tym trudnym czasie z motywacją do samodzielnej pracy oraz ze zrozumieniem tej nowej rzeczywistości.

Pedagodzy szkolni.

Takie mamy czasy, że nie wiadomo co robić i nie wiadomo co się właściwie dzieje.W naszym języku nagle pojawiło się…

Opublikowany przez Dinksy Środa, 18 marca 2020

https://www.gdansk.pl/wiadomosci/w-czasach-zarazy-gdanski-pedagog-apeluje-przy-koronawirusie-pamietajmy-o-dzieciach,a,166457

 

Jak motywować dziecko do nauki? -wskazówki dla rodziców

Dzieci uczą się tego, czego doświadczają: 

– Jeżeli dziecko żyje w atmosferze wrogości – uczy się walczyć.

– Jeżeli dziecko musi znosić kpiny – uczy się nieśmiałości.

– Jeżeli dziecko jest akceptowane i chwalone – uczy się doceniać innych.

– Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa – uczy się ufności.

– Jeżeli dziecko żyje w atmosferze miłości – uczy się jak znaleźć miłość w świecie.

Typowe błędy, które popełniają rodzice:

  • Nadmierna kontrola „Muszę go cały czas pilnować, gdy tylko odejdę – od razu zajmuje się czymś innym, nigdy nie pamięta co jest zadane”. Rodzice dzwonią do nauczycieli i kolegów, pytając o prace domowe. W ten sposób przejmują kontrolę, pozbawiają dziecko odpowiedzialności i motywacji do nauki.
  • Uczenie się za dziecko Rodzice niezadowoleni z efektów nauki dziecka, sami biorą się do pracy. Sprawdzają zeszyty, przepisują od nowa fragmenty lub całe prace domowe, piszą za nie wypracowania, czytają lektury. Obawiają się, że dziecko samo sobie nie poradzi.
  • Zbyt wysokie wymagania „Moje dziecko jest strasznie nerwowe. Gdy coś mu nie wychodzi, płacze, rzuca zeszytami.” Rodzic sprawdza pracę dziecka i podkreśla na czerwono popełnione błędy. Nie chwali za włożony w pracę wysiłek, ciekawą treść. Koncentrując się na błędach, odbiera dziecku satysfakcję z wykonanej pracy.
  • Niewłaściwe motywowanie Rodzice, w poczuciu własnej bezradności wobec szkolnych niepowodzeń dzieci, próbują wszystkiego, żeby je zachęcić do nauki: moralizują, straszą, zawstydzają, przekupują, wyznaczają kary. Z kolei dzieci, nie mając już nic do stracenia, podejmują walkę z rodzicami.
  • Brak zainteresowania rodziców nauką dziecka Rodzice, zapracowani i zmęczeni, nie mają czasu zajmować się sprawami szkolnymi dziecka. Uważają, że samo powinno dać sobie radę. Nie rozumieją, że dziecko potrzebuje pomocy. Dopiero, gdy dziecko wpada w duże kłopoty lub zaczyna wagarować – zaczynają szukać pomocy. Kiedy brakuje czasu – brakuje też codziennych rozmów, przemyśleń, a także wzajemnego wsparcia i okazywania szacunku. Umykają uwadze rodziców zaniedbania np. przy odrabianiu prac domowych. Z drugiej strony często nie zauważają starań dziecka, które chce osiągnąć jak najlepsze wyniki. Wtedy jest ono przeświadczone, że wysiłek się nie opłaca.

WSKAZÓWKI, KTÓRE MOŻEMY WYKORZYSTAĆ W PRACY Z WŁASNYM DZIECKIEM:

– Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. Omawiając jego pracę, najpierw podkreśl dobre strony, wskazując nad czym mogło by jeszcze popracować. Czasami powstrzymaj się z oceną, zachęcaj do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?” – Okazuj życzliwe zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka. Zamiast wypytywać i kontrolować, raczej słuchaj uważnie i okaż zrozumienie dla jego uczuć.

– Gdy dziecko popadanie w kłopoty pamiętaj, że przede wszystkim to on ma problem. Zamiast krytykować i oceniać – dodaj mu otuchy: „Matematyki można się nauczyć, wierzę, że ty to potrafisz” i zachęcaj je do wyciągnięcia własnych wniosków: „Jak myślisz, dlaczego Ci nie poszło na tym sprawdzianie? Z czym masz kłopot? Czego potrzebujesz, żeby sobie z tym poradzić?”

– Jeśli widzisz, że sprawy dziecka idą źle, nie wahaj się powiedzieć mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz: „Dowiedziałam się, że ostatnio przychodzisz do szkoły nieprzygotowany. Oczekuję, że będziesz odrabiał prace domowe i przygotowywał się do zajęć. Jeżeli czegoś nie rozumiesz, chętnie Ci pomogę.”

– Jeżeli dotychczas nadmiernie kontrolowałeś swoje dziecko – oddaj mu odpowiedzialność za naukę. Możesz zawrzeć z nim kontrakt: „Od dzisiaj nie będę naganiała Cię do lekcji. Jesteś już dojrzały i wierzę, że sam potrafisz zaplanować sobie pracę. Zawsze możesz liczyć na moją pomoc, a raz w tygodniu chciałabym, żebyś zdawał mi relację jak sobie radzisz i z czym miałeś trudność.” Gdy dziecko o czymś zapomni, pozwól mu ponieść konsekwencje i zachęć do wyciągnięcia wniosków.

– Rozmawiaj z dzieckiem o jego zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość. Zadawaj pytania, które skłaniają do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia: „Dlaczego wybierasz właśnie tę szkołę? Jakie możesz mieć korzyści jeśli ją skończysz? W jaki sposób zamierzasz osiągnąć swój cel np. zostać informatykiem? Co dla Ciebie w życiu jest ważne?”

– Interesuj się tym, co wydarzyło się w szkole, rozmawiaj o tym, czego dziecko się nauczyło.

– Wdrażaj dziecko do systematyczności, naucz dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze, ale nie bezpośrednio przed lub po szkole) i zadbaj o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy).

– Pomagaj dziecku w odrabianiu lekcji  i pokonywaniu trudności – nie oznacza to jednak, że masz wykonać zadanie za dziecko! Pomóż mu zrozumieć polecenie, zaplanujcie poszczególne etapy niezbędne do wykonania zadania, w razie potrzeby udziel wskazówek.

– Unikaj atmosfery napięcia, nie okazuj ciągłego niezadowolenia, lecz szukaj mocnych stron swojego dziecka i udzielaj mu wsparcia. 

– Chwal – za osiągnięcia, a także za włożony wysiłek. 

– Nie porównuj dziecka do rodzeństwa, kolegów, lecz do poprzedniego jego poziomu umiejętności – uświadamiasz mu w ten sposób  postępy i motywujesz do dalszej pracy.

– W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki – nie zaprzeczaj jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało, lecz nazwij jego uczucia: „Widzę, że jest Ci bardzo smutno z tego powodu…, że jesteś rozczarowany…, że zadanie to sprawia Ci trudność”. Zachęć je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.

Kluczem do sukcesu jest miłość i akceptacja!!!       

Najważniejszą sprawą w zakresie motywowania dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców, bez względu na to, co dziecko robi czy jak się zachowuje. Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji, poczuciu, że jest kochane i szanowane, łatwiej przyjmie nasz punkt widzenia. Dziecko, który nabierze wiary i pewności siebie, łatwiej pokona problemy i chętniej będzie stawiało  czoła przeciwnościom.

 


Wróć na górę